Soms zijn er zo van die stofjes die ik koop omdat ik ze op zich mooi vind, maar waarvan ik niet goed weet wat ik ermee moet…Tot dan ineens het perfecte patroon ervoor verschijnt! Zo verging het deze Rocco van Zonen09 met ingestikte vouwen. De gestreepte jacquard-tricot die ik vond bij Stofopzolder lag er immers al een tijdje verweesd bij in mijn stoffenstapel. Lees verder
Beste Rocco,
Sta me toe mij even te excuseren….het is namelijk niet zo dat ik je niet mooi of tof vind in je originele gedaante. Integendeel; als het aan mij had gelegen, behield ik je in je meest pure vorm. Je moet echter begrijpen dat wanneer de bestemmeling een puber betreft, het altijd een beetje wikken en wegen is. Zo kwam het dus dat ik mij genoodzaakt voelde om je te voorzien van een kap.
Soms klopt het plaatje eventjes helemaal en maakt je hart een vreugdesprongetje. Zo verging het me even bij het aanschouwen van deze Cicero: een leuke vest voor de jongen die graag kaptruien heeft en wiens lievelingskleur groen is! Ook op het maakproces kon ik met enige tevredenheid terugblikken. Dat ging zo vlotjes dat er geen tornmesje aan te pas kwam, de rits er op 1,2, 3 in zat en ook de boordstof onderaan ter hoogte van de rits mooi op dezelfde lijn uitkwam. Too good to be true? Juist ja, want het is niet voor niets dat bovenstaande alinea in verleden tijd werd geformuleerd…
Het was echter pas bij het voorbereiden van de foto’s voor deze blogpost dat het me opviel dat bij het sluiten van de rits de voorpanden bovenaan niet helemaal op dezelfde hoogte uitkomen. Shame on me…Als ik het had willen oplossen betekende dat dat een behoorlijke deel van de vest tot op de naad gestript moest worden en aangezien de ervaring leert dat je daar soms meer kwaad dan goed mee doet, liet ik het zo. Ik zie als een kleine ‘exposure-therapy’ voor mijn perfectionistische zelve.
En de jongen…he couldn’t care less. Hij is blij met zijn groene vest, en ik twijfel er niet aan dat het vaak en graag gedragen zal worden. De combinatie van de groene Chat Chocolat en de Grill van See you at Six vond hij even geslaagd als ikzelf.
En natuurlijk is het altijd scoren met die duimgaten!
Ik had natuurlijk ook stilletjes kunnen zwijgen over de foutjes (die me toch wel dwarszitten). Maar zeg eens, beste mede-naaisters, bloggers, lezers…Wat doen jullie in zo’n geval? Foto’s posten waarop het euvel niet te zien is? Of het net wél tonen en erover hebben op je blog? Benieuwd!
Stof: We’r all stars (forest green, sweat brushed), Chat Chocolat
Patroon: Cicero Vest, Sofilantjes.
Bij de lancering van de Zonen09 Jack, was ik er van overtuigd dat ik deze aan me voorbij zou laten gaan. Mijn zonen dragen nooit blazers of vestjes, en het zou me wellicht ook niet lukken om dit patroon tot een goed einde te brengen.
Maar hoe vaker ik Jack zag passeren op sociale media, hoe meer ik er telkens op gewezen werd dat Jack zoveel meer is dan een ‘gewoon’ vestje. De vele opties laten toe om hem helemaal aan je eigen smaak of die van je zoon aan te passen. Ook wel een beetje keuzestress dus. Behalve over de kap, want dat het een vestje mét kap moest worden, dat was voor Daan al snel duidelijk.
…dat is wel het minste wat er kan gezegd worden van de sweaterstofjes van See You @Six. Dat zowel de kwaliteit als het design van deze stoffen door naaiend Vlaanderen gesmaakt worden, blijkt duidelijk uit de hoeveelheid blog- en IG-berichten #SeeYou@Six. Niemand zit dus eigenlijk te wachten op “nog een sweater”. Behalve mijn zoon dan. Want die is er toch wel blij mee, en voilà, daarom toch deze blogpost.
Blauw, grijs, blauwgrijs, grijsblauw…en alle schakeringen daartussen. Dat is het kleurenpalet waarbinnen ik me voor de oudste moet bewegen. Dus proberen we hier en daar al eens iets te combineren…
Laten we zeggen dat naaien voor pubers of tieners een vak apart is. “Pubers” of “tieners”, ik weet niet welke benaming ze zelf nu het ergst vinden, maar in wat volgt heb ik het veiligheidshalve over ’tieners’. Waarmee ik dan toch maar weer het woord ‘puber heb laten vallen, dus wie wil snappen wat ik bedoel; die heeft het ondertussen begrepen. Het laatste dat ik daarover zeg is dat achter de naaimachine kruipen hier soms een welkom moment van contemplatieve rust voor mij is.
…maar wel van groen houdt. Juist ja, het bestaat, een kind dat geen cola lust. Niet dat ik daarover klaag, want ook zonder cola is het beperken van de suikerinname voor kinderen niet altijd eenvoudig. Maar dat is weer een heel ander verhaal. Het cola-hemd dus…opnieuw een Theo van Zonen09.
“Oh boy, what have you done to my baby…?” Is zo’n vraag die me overvalt wanneer hij naast me staat en me overduidelijk in de lengte heeft voorbijgestoken. Het einde van het schooljaar is net zoals de verjaardagen, zo’n typisch moment waarop de nostalgie al eens wil toeslaan. Met van die cliché-zinnetjes als ‘wat vliegt de tijd’ en ‘wat worden ze groot’. Beeldmateriaal kan dat alleen maar bevestigen, ziehier de eerste en de laatste schooldag…
Het was het schooljaar waarop hij voor het eerst naar de middelbare school trok, naar de grote stad, alleen met de bus…richting vrijheid. Aan maturiteit ontbrak het hem niet, dus daar maakten we ons geen zorgen om. De studie-ijver, zo zou later blijken, daar was nog wat werk aan. En dus speelde ik vooral tijdens de examens misschien wat teveel voor helikoptermoeder. Elke puberouder weet ongetwijfeld dat dit voor de nodige discussies en spanningen zorgt. Loslaten is ook hier de boodschap. Op een schooljaar tijd veranderde er zoveel…
De rebellie is gelukkig nog niet totaal, en naaien voor hem mag ik ook nog (#vreugdedansje). De stoffenkeuze dient echter doordacht te gebeuren, en eerder sober te zijn. Bij de Zonen09-patronen in tienerversie, is hij alweer aanbeland bij de grootste maat…Alvorens naar de volwassen maten over te schakelen naaide ik voor de zomer nog wat Billies bij elkaar in zijn favoriete kleuren. En dan nu: vakantie!
Terwijl de temperaturen de pan uitswingen, en naaiend Vlaanderen zomerjurkjes of marcellekes naait, zette ik me nog eens aan een sweater. Kwestie van voorbereid te zijn op frissere dagen of koele zomeravonden.
Met de solden en een aantal nieuwe stoffencollecties in het achterhoofd, leek het me bovendien tijd om eens door mijn stoffenstapel te gaan zodat de voorraad wat slinkt en er plaats is voor nieuwe aankopen. Hoezo, stoffenverslaafd?
Dat deze french terry met dierenprint in de smaak zou vallen bij Daan, daar bestond geen twijfel over. Eens een dierenvriend, altijd een dierenvriend. De Leather Sweater van La Maison Victor werd hier nog eens in een grotere maat getekend. Vorig jaar naaide ik deze al.
Van de lederen inzetstukjes in de originele versie was ik al nooit een fan, dus gebruikte hiervoor een contrasterende sweaterstof. Een lederen paspel daarentegen, leek me wel iets te hebben. Deze kocht ik een tijd geleden bij Kbas in drie verschillende kleuren. Voor de zekerheid haalde ik een jeansnaald boven om de paspel te naaien, maar het verwerken liep eigenlijk heel vlot.
Detailfoto van de paspel aan de achterzijde:
Aangezien de sweater nog erg ruim zit, besloot Daan dat hij er (nog) niet mee op foto wil. Voorlopig verdwijnt deze dus nog even in de kast.
Patroon: Leather Sweater, La Maison Victor
Stof: French Terry uit de voorraad…
Paspel: Kbas
