Nu de tijd voor velen wat vertraagt (terwijl het voor anderen net een grote uitputtingsslag is) wordt het misschien tijd om weer eens een blogbericht te schrijven. Kwestie van even terug te grijpen naar een medium dat tussen de snellere Instagram en Twitters van deze tijd zo stilaan haar plaatsje aan het verliezen is…

Vreemd genoeg lijkt een mens zich na een aantal weken wel te kunnen aanpassen aan de uitzonderlijke omstandigheden die Corona-quarantaine met zich meebrengt. En dan bedoel ik niet zozeer het binnenblijven, maar de schrijnende realiteit die we via nieuwsberichten te horen krijgen, en dat cijfers waarachter telkens een pijnlijk verhaal schuilgaat ons misschien toch iets minder lijken te raken.

De eerste tweetal weken van deze situatie werd ik compleet overrompeld. Ik verloor mezelf werkelijk in empathie voor wat er gebeurde in ziekenhuizen en woonkamers die ik niet ken. Hooggevoelig zijn maakte dat ik zelf amper nog functioneerde, ik sliep slecht, kwam de dag moeilijk door, kon me niet concentreren op mijn telewerk en een boek lezen was helemaal geen optie.

Momenteel loopt het beter en slaag ik erin de knop om te draaien, te hopen dat het snel zal beteren maar daarnaast vooral te zorgen dat de dingen ‘in mijn kot’ blijven lopen. Terwijl ik hierboven bijna schrijf dat de cijfers wennen, voel ik me daar tegelijk schuldig over. Onverschilligheid is niet iets wat bij mij past. Maar een evenwicht zoeken tussen verlammende empathie en werkbare onverschilligheid, dàt is mijn doel momenteel. Ik bestelde vanuit dat oogpunt dan ook het boek van Ignaas Devisch (waar ik tot mijn spijt nog steeds niet in vertrokken geraak)

Zoals sommigen van de lezers onder jullie weten naai en verkoop ik baby- en peuterkleding onder de naam ‘Cadans’. Maart zou een belangrijke maand worden. Lang op voorhand bereidde ik me voor op ‘De Shopfabriek’, een leuke en gezellige beurs waarvan ik het meeste van mijn verkoop moet zien te halen. De eerste datum werd verschoven, de tweede werd definitief afgelast. Maanden naaide ik aan sweatertjes, t-shirts, babypakjes etc, om een mooi aanbod te kunnen presenteren.

Het leek opeens allemaal zo banaal, en ik wist niet hoe ik me erbij moest voelen om op sociale media toch de nodige reclame te maken om mijn lente- en zomerspulletjes toch nog verkocht te krijgen. Ik deed het toch…want het zijn stuk voor stuk toffe stuks, met veel liefde gemaakt, en als ik er iemand blij mee kan maken, is dat in deze tijden ook een pluspunt. Hieronder enkele voorbeeldjes, voor het volledige aanbod ben je zeer welkom op www.shop.cadansblog.be!

Ik maak me geen illusies en vooral de zomerse t-shirts zullen wellicht blijven liggen… Dus aan al wie nog online iets leuks en unieks wil shoppen; hop over to the shop! Enkele voorbeeldjes:

Mijn grootste struikelblok in deze tijden is wellicht mijn uitstelgedrag. Na het werken van thuis uit en wat zorgen voor het gezin, blijft de rest liggen. Zo werd het bovenste gedeelte van deze blog al twee weken geleden geschreven en is het ondertussen duidelijk geworden dat we nog lange tijd in een bevreemdende realiteit zullen leven…Maandag begin van de exit. Maar ook dat zorgt voor vragen en net meer onzekerheid over wat veilig is en wat niet, welke maatregel overdreven of toch niet…

Op deze vrije dag ga ik me dan toch maar eindelijk eens zetten aan het maken van enkele mondmaskers…