Het leek wel een eeuwigheid te duren voor deze traverse bag eindelijk klaar was. De traagheid waarmee ik projectjes afwerk heeft meestal te maken met:

• het bezig zijn met teveel projecten tegelijkertijd
• het niet in huis hebben van al de juiste materialen
• het niet kunnen beslissen over de afwerking (voering, slotje etc).

Wanneer ik dan alles in huis heb, ik beslist heb hoe de tas moet worden én de onafgewerkte kledingstukken even aan de kant kan leggen, zit zo’n tas eigenlijk vrij snel in elkaar. De Engelstalige handleiding van Noodlehead is makkelijk te volgen, en zodra je weet dat 1 inch gelijkstaat aan 2,54 cm kom je al een heel eind.

Blij met:

• de uiteindelijke look van de handtas door de combinatie van cognac nepleder en het voeringsstofje. Ik wou perse een paspel uit dezelfde stof als de voering dus maakte die voor het eerst zelf. Kinderspel, eigenlijk.
• het zeer praktische model van de handtas, met de perfecte afmetingen wat mij betreft.

De minpunten:

• ik gebruikte voor het eerst een revolverknop als sluiting en ging nogal onprofessioneel te werk voor het maken van het gaatje. Ik maakte nl. gewoon een sneetje in de bovenflap. Het nepleder rafelt niet, maar voor het katoentje en de versteviging gebruikte ik ‘rafelstop’. Er zijn ongetwijfeld betere manier om de sluiting af te werken, maar het kwaad was al geschied toen ik dit bedacht…
• de dikte van de ‘strapholders’ (sorry, ik kan geen vertaling bedenken, maar ik doel op de dingen waar je D-ringen door moeten) maakt het doorstikken van de bovenrand van de tas niet evident. Hier en daar moet je dan ook tevreden zijn met enkele minder mooie steekjes, en een gebroken naald. Ik zoek nog naar een manier om een laagje minder te moeten vouwen.
• de voeringstof (het katoentje van See you at Six) was achteraf gezien toch te dun, en wellicht hierdoor zo kreukgevoelig. De binnenflap van mijn tas ziet er daardoor minder netjes uit dan ik zou willen. Nochtans verstevigde ik de voering eerst met een plakkatoen, om daarna nog de H640 te gebruiken als tussenvoering.

Wordt vervolgd:

• deze tas was eigenlijk een ‘oefenversie’. Ik wil namelijk al lang een tas uit echt leer maken, maar voel me pas zeker genoeg hiervoor als ik het model al eens eerder gemaakt heb. Om de één of andere reden blijft nepleder toch nepleder, hoe goed de kwaliteit ook mag zijn. Ook al zegt er ergens een stem in mijn hoofd dat het eigenlijk best wreed is om de huid van een dier rond je schouders (of aan je voeten) te dragen. Maar dat is een ander vraagstuk waar ik mee worstel.

Cognac nepleder en fournituren: www.kbas.be

Voeringsstof: See you at Six

Patroon: Traverse bag, Noodlehead