Je eigen regels overtreden, dat mag al een keer. “Eerst bloggen, dan dragen”, of de afgezwakte vorm “Eerst foto’s, dan dragen” werd deze keer overboord gegooid. Zo waren er bijvoorbeeld die donkere dagen, waarop fotograferen weinig zin had… Ondertussen droeg ik deze blouse al zoveel, dat ze een vaste waarde in mijn garderobe werd maar nog niet op de blog geraakte.

Al een tijdje was ik op zoek naar een dergelijke blouse, maar kwam in geen enkele winkel iets gelijkaardigs tegen. Toegegeven, ik heb eigenlijk een hekel aan winkelen, dus de kans was statistisch gezien ook relatief klein. Als per toeval kwam ik tijdens de solden (online, uiteraard) bij dit stofje terecht en wist meteen waar ik het voor ging gebruiken. Comfortabel om te dragen, maar je kan er ook al eens mee buiten komen (*gniffel*). Het verborgen knopenpad aan het voorpand maakt de blouse voor mij ‘af’.

De stof is niet alleen van een zalige zachtheid om te dragen, er komt bovendien geen strijkijzer aan te pas! Tijdens het naaien is het wel zaak om voldoende speldjes te gebruiken, want de stof schuift enorm. Op zo’n momenten ben ik erg blij met het boventransport van mijn naaimachine.

De ruitjes laten we in de naad mooi doorlopen.

Terwijl mijn enthousiasme over het welslagen van de mouwsplitjes mijn aandacht deed verslappen, zette ik per ongeluk één van de mouwboorden er omgekeerd aan. Met het knoopsgat aan de verkeerde kant dus. Ik overwoog om een nieuwe mouwboord te maken, maar aangezien het knoopsgat er aan de onderkant ook mooi afgewerkt uitzag, besloot ik om de mouwboord gewoon om te keren.

Geen ‘oeps’ maar een ‘hoera’ voor overbelichte foto’s, deze keer. Echt waar, want na enkele donkere maanden, waren we zo blij met de zon dat de kwaliteit van de aan-foto er even niet toe doet. Iets met prioriteiten, enz.

Stof: Geruite viscose, Fabrik Unik

Patroon: Elsa Blouse, La Maison Victor, sept-okt 2016.