Soms klopt het plaatje eventjes helemaal en maakt je hart een vreugdesprongetje. Zo verging het me even bij het aanschouwen van deze Cicero: een leuke vest voor de jongen die graag kaptruien heeft en wiens lievelingskleur groen is! Ook op het maakproces kon ik met enige tevredenheid terugblikken. Dat ging zo vlotjes dat er geen tornmesje aan te pas kwam, de rits er op 1,2, 3 in zat en ook de boordstof onderaan ter hoogte van de rits mooi op dezelfde lijn uitkwam. Too good to be true? Juist ja, want het is niet voor niets dat bovenstaande alinea in verleden tijd werd geformuleerd…
Het was echter pas bij het voorbereiden van de foto’s voor deze blogpost dat het me opviel dat bij het sluiten van de rits de voorpanden bovenaan niet helemaal op dezelfde hoogte uitkomen. Shame on me…Als ik het had willen oplossen betekende dat dat een behoorlijke deel van de vest tot op de naad gestript moest worden en aangezien de ervaring leert dat je daar soms meer kwaad dan goed mee doet, liet ik het zo. Ik zie als een kleine ‘exposure-therapy’ voor mijn perfectionistische zelve.
En de jongen…he couldn’t care less. Hij is blij met zijn groene vest, en ik twijfel er niet aan dat het vaak en graag gedragen zal worden. De combinatie van de groene Chat Chocolat en de Grill van See you at Six vond hij even geslaagd als ikzelf.
En natuurlijk is het altijd scoren met die duimgaten!
Ik had natuurlijk ook stilletjes kunnen zwijgen over de foutjes (die me toch wel dwarszitten). Maar zeg eens, beste mede-naaisters, bloggers, lezers…Wat doen jullie in zo’n geval? Foto’s posten waarop het euvel niet te zien is? Of het net wél tonen en erover hebben op je blog? Benieuwd!
Stof: We’r all stars (forest green, sweat brushed), Chat Chocolat
Patroon: Cicero Vest, Sofilantjes.
De perfectionisme in mij zegt, los doen. De mama van een trotse zoon zegt afblijven. Je zoon voelt zich goed in zijn trui dus wees gepast trots en kijk naar iets anders, zijn mooie snoetje bv
Ja, dat is waar, en hij is er blij mee, dus wie ben ik dan…? 🙂
Zo laten, zeker! Valt helemaal niet op. Mooi!
Ik ben fan van jouw stoffencombinatie, van de vest en van jouw knappe zoon er in. Prachtig!
Oh, ik toon nogal vaak het afgewerkte stuk, en zeur er dan het hele verhaal ertussen #schaterlach. Ik ben niet voor dingen wegstoppen, enkel perfect afgewerkte stukken zien op een ander zorgt soms voor heel wat frustraties denk ik. Nu, ik moet wel zeggen dat als het super veel scheelt, ik wellicht wel aan het tornen zou gaan omdat het iedere keer het kind de trui aanheeft op mijn systeem zou werken. Maar dat ben ik…. want hier op de foto’s zie ik een blij kind met een schone trui aan 😉
Haha, ik vind het altijd heel ontspannend om jouw ‘gezeur’ (zoals je het noemt) te lezen! Jouw blogteksten doen me altijd spontaan glimlachen ;-). Helemaal mee eens dat het niet allemaal perfect afgewerkte stukken moeten zijn. WIe dat wil, kan beter in een modemagazine bladerne (en dan nog soms…) dan een naaiblog te lezen!
Heb het patroon ook en ben er volop aan begonnen, maar ik vind het wel moeilijk aan de mouwinzet, snap het niet zo goed, er zit precies een stukje teveel aan ( de naad waarin de zak is verwerkt), heb maat 128 genomen voor een 7 jarige en op het eerste zicht precies wel klein; bestaat er geen video met uitleg
Succes ermee!